Groei en vooruitgang staan in onze samenleving centraal. We willen vooral "carrière maken”, “stappen vooruit zetten” en “het beste uit onszelf halen”. “The only way is up”. Maar wat als dit ten koste gaat van gezondheid, gezin, energiereserves en levenskwaliteit?
Vrijwillige demotie of 'remotie' is een situatie waarin een werknemer vrijwillig kiest voor een lagere functie binnen het bedrijf. Het mag dan een verrassende en onconventionele stap zijn, toch kiezen alsmaar meer mensen hier heel bewust voor. Zeker gezien wij met z’n allen alsmaar langer moeten werken. Remotie klinkt positiever dan demotie, de klemtoon ligt daarbij immers niet op het naar beneden gaan.
Betekent het feit dat je een stap terug zet dat je op de verkeerde plek zat? Niet noodzakelijk. Misschien was je ook niet ongelukkig, maar je situatie of jijzelf kunnen in die mate veranderd zijn dat dit de juiste keuze is. Wanneer we spreken over vrijwillige demotie, gaat het vaak om een bewuste keuze die heel wat positieve veranderingen teweeg brengt.
In het kader van duurzame inzetbaarheid kan remotie een gezonde loopbaankeuze zijn. Willen we dat medewerkers hun hele loopbaan actief blijven op de arbeidsmarkt, dan mag het zetten van een stapje terug of een al dan niet tijdelijke stabilisatie van de carrière geen taboe meer zijn.
Remotie biedt duidelijk een aantal voordelen, ook voor de organisatie. De focus van waardering ligt vandaag in de meeste organisaties op een financiële verloning. Dit is niet bevorderlijk om het taboe rond remotie te doorbreken. Een meer evenwichtig loonpakket bevat naast het financiële ook een resem aan zaken die niet in geld uitgedrukt worden, maar die evenzeer belangrijk zijn voor werknemers, zoals vakantiedagen, vrije tijd, mobiliteit... Organisaties hebben de sleutel naar meer flexibele werkstructuren hiermee zelf in handen.
Willen we dat meer mensen deze stap durven zetten en dat erover gesproken kan worden, dan is er nood aan een andere perceptie. De ideale werknemer is niet iemand die leeft voor zijn werk en alles hiervoor opoffert. Het is iemand die tot zijn of haar 67ste wil en kan blijven werken, door rekening te houden met de eigen fysieke en mentale grenzen, en de noden van zijn of haar omgeving.