Hallo, ik ben Christ Vandenbussche, 44 jaar en werkzaam bij Deceuninck als EHS manager.
Voetbal en chemie
Als jonge snaak leefde ik voor het voetbal en wilde ik profvoetballer worden. Zoals zovelen had ik enorm veel talent maar is dat talent er nooit uitgekomen J Ik had dus vrij snel door dat voetbal niet mijn broodwinning ging worden. Ik kon het beter uitleggen dan uitvoeren. Ik moest mij dus toeleggen op mijn studies. Gelukkig had ik naast voetbal (en sport algemeen) ook nog interesse in wetenschappen. Dus ging ik chemie studeren. Ik heb mijn eerste jaren als werkende mens in een labo doorgebracht. Na een paar jaar heb ik dan overstap gemaakt naar productie. Een productie omgeving is zeer boeiend omdat naast de technische uitdagingen ook de menselijk aspecten belangrijk zijn!
Preventieadviseur
Ik ben - zoals zovelen – dan “per toeval” in de wereld van preventie terecht gekomen. Ik kreeg de mogelijkheid om preventieadviseur te worden. Niet 100% wetende wat dit inhield, startte ik in 2009 mijn opleiding tot preventieadviseur niveau II. Maar ik kan stellen dat dit mijn beste keuze is geweest. Het grote voordeel is volgens mij het feit dat je in alle afdelingen van een bedrijf komt en dat je te maken hebt met heel uiteenlopende domeinen. Ik hou enorm van deze afwisselende job.
Prebes
Ik heb mij ook onmiddellijk ingeschreven in Prebes, na een overtuigende presentatie van Charles Demeyere, die ook mijn promotor was. Ik had meteen door dat dit een ideale vereniging om bij te blijven met wetgeving en om een goed netwerk op te bouwen! Iets wat in onze functie heel belangrijk is, want je kan niet in alles specialist zijn! Niet veel later ben ik dan bestuurslid geworden bij regio West. Vervolgens ben ik dan “geëmigreerd” naar regio Centrum. Louter om praktische redenen (afstand) want bij West is het – net zoals in Centrum – een tof en enthousiast bestuur J
Ik vind het enorm boeiend om bestuurslid te zijn van Prebes: je krikt je kennis op in een aangename sfeer en je leert heel veel toffe mensen kennen!
Eindwerk ergonomie
In 2014 ben ik dan gestart met mijn opleiding tot preventieadviseur niveau I. In kader van deze opleiding moest er ook een eindwerk gemaakt worden. Ik heb als onderwerp ergonomie gekozen.
Ik ben nu 44 jaar en reeds de helft van mijn leven aan het werk. Als ik de regering mag geloven heb ik nog 23 jaar te gaan J Iedereen praat over langer werken, werkbaar werk voor iedereen, enz. Dit zijn allemaal mooie woorden maar wat houdt dit concreet in? Wanneer is een job werkbaar? Wanneer spreken we van mentale en fysieke belasting? Is dit voor iedereen gelijk? Bij Deceuninck is er zoals in de meeste bedrijven een “vergrijzing” van het personeel. Hiermee dient ook rekening mee te houden worden.
Daarom leek het mij evident om een ergonomische doorlichting te maken in de volledige productie. Belangrijk in deze was de betrokkenheid van de mensen. Er werd in eerste fase een inventarisatie gemaakt van de mogelijke ergonomische risico’s met een werkgroep. Deze mogelijke risico’s werden in een tweede fase door mij beoordeeld (soms na overleg met ergonoom) en er werd een score aan toegekend. In de derde fase werd gezocht naar mogelijke oplossingen, samen met de mensen die de job moesten uitvoeren. Naast de vele technische oplossingen werd ook in alle afdelingen een opleiding rond ergonomie gegeven. Want een goeie houding blijft steeds belangrijk!
Het spreekt voor zich dat niet alles onmiddellijk opgelost geraakt. Maar er is al heel wat gerealiseerd en we blijvend de risico’s aanpakken. Maar minstens even belangrijk is de bewustwording van de mensen die groter geworden is. Want het is en blijft een zaak van IEDEREEN.
Het was een zeer intensieve periode maar ik heb er heel veel voldoening uit gehaald. Voor de geïnteresseerden: er komt nog een uitgebreid artikel in de nieuwsbrief!