Bezoek aan de Oosterweelwerf, Scheldetunnel Linkeroever

De Scheldetunnel verbindt de Antwerpse linkeroever met de zuidelijke haven en het Eilandje op de rechteroever. Op de linkeroever sluit de Scheldetunnel aan op het knooppunt van de Ring met de E34 richting Knokke. De tunnel gaat onder de grond tussen het natuurgebied Blokkersdijk en het Sint-Annabos. Op de rechteroever komt de tunnel boven aan het Noordkasteel waar hij aansluit op het Oosterweelknooppunt dat verzonken ligt in het landschap. De tunnel is 1.8 kilometer lang en heeft een afzonderlijke koker per rijrichting. In beide richtingen zijn er drie baanvakken voorzien met een vluchtkoker in het midden van de tunnel en een aparte fietskoker van zes meter breed. De bouw van de Scheldetunnel is een heus huzarenstukje.

Eerst worden drijvende tunnelelementen gebouwd, die één voor één per sleepboot worden aangevoerd, om ze vervolgens te laten zinken op de daartoe voorziene locatie. Reken daarbij de sterke (onder)stroming in de Schelde bij het afzinken van de tunnelelementen, en je krijgt een bijzonder uitdagende klus waarbij water en zwaartekracht voortdurend met elkaar in competitie zijn. Hoe ze dat klaarspelen? Met de meest ingenieuze methodes die ook de bouwtijd aanzienlijk inkorten!

De Scheldetunnel bestaat in totaal uit acht tunnelelementen. Eerst worden de tunnels gebouwd in een speciaal ontworpen droogdok in Zeebrugge. Wanneer ze klaar zijn, worden ze tot drijven gebracht en vervolgens via de Noordzee en de Westerschelde naar Antwerpen gesleept.
Eerst worden waterreservoirs in de tunnelelementen geplaatst en gevuld. Zo blijven de elementen op de bodem liggen wanneer het dok weer onder water wordt gezet. Daarna pompen ze het water weer uit het waterreservoir zodat het tunnelelement begint te drijven. Sleepboten verslepen de elementen vervolgens één voor één naar hun eindbestemming in Antwerpen. Zo houden ze ook tienduizenden vrachtwagens van de weg.

Aan de hand van een GPS-systeem wordt de exacte locatie bepaald waar de tunnelelementen moeten worden geplaatst. Daarna wordt het waterreservoir van het element opnieuw gevuld. Het tunnelelement zakt naar de bodem van de Schelde, in de daarvoor voorziene uitgraving.
De individuele tunnelelementen worden tegen elkaar geschoven. Speciale voegen tussen de elementen maken alles waterdicht. De sluitvoeg, dat is de voeg tussen tunnelelement 7 en 8, wordt daarna dicht gebetonneerd. Daarvoor moet er onder water eerst een speciale bekisting worden gemaakt zodat de ruimte tussen de elementen kan worden drooggepompt. In een laatste fase wordt de tunnel afgewerkt. Extra waterdichtingen, wegverharding en tunneltechnische installaties maken de Scheldetunnel compleet en klaar voor gebruik.